Activeer je bestuursaccount

Onze juffen zijn heldinnen!

Geschreven door: schoolwerk
  • 16-11-2021
  • Geen reacties
  • 3 minuten

Vandaag moet Jolijntje thuisblijven. Ze snottert, heeft keelpijn en voelt zich gewoon niet zo lekker. En ondanks dat ze volgens de beslisboom (wat wij een écht lekker basisonderwijs-woord vinden) best naar school had mogen komen, rilde ze liever thuis op bank van de kou. Lekker. Soms ziet dat er gewoon ook fijn uit: een kindje met rode wangen en zakdoekjes om haar heen.

Gelukkig vindt ze het ook wel een beetje vervelend om thuis te blijven. Ze was liever naar school gegaan. Daar zijn haar vriendinnetjes, tekenlessen, de lange lunchpauzes en de stomme jongens natuurlijk. In het veel te warme klaslokaal lacht ze veel. Ze kletst er lekker door anderen heen en binnenkort wordt het natuurlijk nóg veel mooier: Sinterklaas komt eraan. En al gelooft ze niet meer écht in de Goedheiligman, de spanning stijgt bijna even hard als in alle voorgaande jaren. Als je goed terugdenkt voel je het bijna weer zelf. Hij komt, hij komt. Geweldig.

Iedere dag breng ik Jolijntje nog naar school. Ze kan het al makkelijk alleen maar het wandelingetje zit zó in mijn systeem dat ik het maar moeilijk los kan laten. Het is bovendien een heerlijk papa-dochter-momentje. Ze vertelt wat ze die dag allemaal gaat doen, ze vraagt wat er op haar boterhammen zit (ja, sorry, ik weet het,  ik smeer ze nog steeds…) en met haar handje in de mijne huppelt ze gewoon een huppeltje van blijdschap. Ze zit lekker in haar vel. School is gewoon school. Daar groeit ze, daar leert ze, daar is ze gewoon wie ze is. Ik geniet van dat dagelijkse kletsje.

Zo gaat het gelukkig al jaren. Daar sta je eigenlijk nauwelijks bij stil. Al zeven groepen lang wandelt ze met een gerust hart een paar blokjes met me mee en straalt ze als ze weer naar buiten komt. Tasje op haar rug, haren in de war, high-five geven aan de juf en hupsakee naar huis. Alsof het niks is. Gewoonste zaak van de wereld. Wat een luxe eigenlijk! Wat een weelde!

Zeven groepen lang dus. Zeven juffen verder. En met iedere juf heeft ze een klik. Stuk voor stuk zijn het dames die uit het juiste hout gesneden zijn. Keihard werken, persoonlijke aandacht, eindeloos rapportjes geschreven, online les gegeven, snottebellen geveegd, toneelstukjes verzorgd en ga zo maar door. En iedere dag huppelt onze dochter nog steeds naar school. En weer haar huis. Dank jullie wel, lieve juffen, dank jullie wel. Jullie zijn heldinnen.