Meester Hans

Meester Hans is vertrokken. Na een carrière van bijna 40 jaar in en om de basisschool was het tijd om afscheid te nemen. Op het schoolplein werden vrolijke liedjes gezongen, cadeaus overhandigd en gedichtjes voorgelezen en toen was het voorbij. Op een vrijdagmiddag, nét voor de zomervakantie, liep meester Hans voor de allerlaatste keer het plein af. Met een schat aan ervaring en een rugzak vol kennis.

De carrière van meester Hans begon eind jaren 80 op een andere basisschool in de stad. Al snel stond hij daar bekend als een soort Mees Kees: een enthousiaste en populaire jonge leraar die genoot van het werken voor en mét zijn klassen. Hij nam de tijd voor leerlingen met problemen. Hij gaf bijlessen als er achterstanden waren en hij belde met ouders en huisartsen als dat moest. Hij stond voor iedereen klaar. En altijd met een grote glimlach.

Natuurlijk bleven zijn inzet en reputatie niet lang onopgemerkt. In de loop der jaren kreeg Meester Hans allerlei leuke extra taken toebedeeld en groeide hij langzaam naar de functie die hem op het lijf geschreven was. Hij werd gevraagd als hoofd van andere school. Er werd al snel een goede opvolger voor hem gevonden en zeven weken later stapte hij met een grote glimlach voor het eerst ons schoolplein op.

Hans was een gewéldige directeur. Hij had passie voor zijn vak, een groot hart voor zijn leerlingen en hij wilde dat ‘zijn’ juffen en meesters het goed hadden. Hij ging echt voor iedereen door het vuur en zette een school neer die in de wijde omtrek bekend werd om de veiligheid en de goede resultaten. Maar op een dag ging het niet meer. Met het zwart voor de ogen en een benauwd gevoel op de borst meldde hij zich voor het eerst in 30 jaar ziek.

Gelukkig kwam Hans na een lange afwezigheid weer terug op school. Niet als hoofd,  niet als teamleider of directeur, niet als manager, maar gewoon als conciërge. Met dezelfde passie als altijd maar nu zónder alle stress. Je zag hem weer opbloeien. Hij groeide uit tot een ontzettend geliefde klusjesman maar vooral een fantastische collega die je overal in kon zetten. Hij kon lesgeven, containers rollen, rapportages maken en musicals schrijven. Eigenlijk kon hij alles. Dat weten we nu.

Hans liet een enorm gat achter in ons team. Dat wilde hij niet maar daar ontkwamen we niet aan. Er was gewoon niemand te vinden met zijn kennis en ervaring. Kandidaten haakten al vroeg af toen ze hoorden wat ze allemaal moesten doen voor een mager inkomen. Niemand wilde nog fulltime werken. Zijn oude collega’s moeten alle zeilen bijzetten om de school draaiende te houden terwijl ze er juist voor hun leerlingen hadden willen zijn. Iedereen mist hem. En zijn glimlach. Er komt nooit meer iemand zoals Hans.