Help, de leerkracht verzuipt!

Weet je het ook nog? Niet eens zo heel lang geleden stonden leerkrachten een héle week voor de klas. Fulltime! Van maandag tot vrijdag kregen leerlingen taal, rekenen, aardrijkskunde, welk vak dan ook, van één en dezelfde juf of meester. En in de pauzes bewaakten diezelfde, overduidelijk multi-getalenteerde onderwijzers en onderwijzeressen het schoolplein om bloedneuzen en valpartijen te  voorkomen. Het is bijna niet meer voor te stellen. Een vijfdaagse werkweek in het primair onderwijs lijkt verleden tijd.

En de tijd heeft niet stilgestaan. Onze klaslokalen zijn voller, het takenpakket is uitgebreid en de onze rol in en om de klas is echt veranderd. Kwamen kinderen vroeger nog naar school met een waarschuwing van thuis dat ze goed moesten opletten, tegenwoordig zijn wij zélf vaak doelwit van veeleisende papa’s en mama’s. Ouders hebben het vaak te druk en laten de opvoeding van hun kroost meer en meer over aan school. We zijn allang niet meer alleen onderwijzer maar ook pedagoog, psycholoog en gedragsdeskundige onder het toeziend oog van die kritische ouder.

De ‘druk’ die wij in het onderwijs ervaren, is dus niet meer alleen de tijd- en wérkdruk. En hoewel die allebei buitenproportioneel zijn toegenomen door nieuwe methodieken en verantwoordelijkheden, door automatisering en (vooral nu) door online lessen, wordt er van een leerkracht mentaal een wonder verwacht. Na een hele dag schermen en schakelen met meer dan 25 leerlingen, op zich al een hele prestatie, begint het na half drie pas écht. We hebben we nog een páár uurtjes tijd voor vergaderingen, leerlingvolgsystemen, contacten met maatschappelijk werkers en  gezinstherapeuten, de musical, de rapporten, cito-uitslagen, de bibliotheek, je begrijpt: ons vak wordt en is behoorlijk uitgehold.

Het is tijd om het patroon te doorbreken. Het lerarentekort is niet de oorzaak maar juist een gevólg van de arbeidsomstandigheden waaronder wij dagelijks moeten excelleren. Het ziekteverzuim is schrikbarend. Vrijwel alle collega’s werken parttime omdat het anders simpelweg niet vol te houden is. We kampen in het onderwijs met een negatieve spiraal die alleen nog te keren is door een overheid die inziet dat de leerkracht ontlast moet worden. En dat dit uiteindelijk het beste is voor diegenen voor wie we dit allemaal doen: onze kinderen!